Mendiaren kontzeptu orokorra
Mendia da bai lurraren goragune natural bat, bai landu gabeko landarediz estalitako leku bat, Real Academia de la Lengua Españolak (RAEk) bere definizioan jasotzen duenez.
Bigarren adiera hedatuago dago landa-ingurunean, eta Mendiei buruzko Legea zabaltzen du haren 5. artikuluan. Hor, honela definitzen du mendia: basoko espezieak, zuhaitzak, zuhaixkak, sastrakak edo belarrak, modu espontaneoan zein ereinda edo landatuta, hazten diren lur-eremua, funtzio hauek betetzen dituena edo bete ditzakeena: ingurumenekoak, babesleak, ekoizleak, kulturalak, paisaiakoak edo aisialdikoak.
Menditzat jotzen dira hauek ere:
- Lugorriak, haitzak eta hareatzak.
- Mendiaren zerbitzura bideratutako eraikinak eta azpiegiturak.
- Basoberritzeko edo basogintza-erabilerara eraldatzeko xedera atxikitako lur-eremu oro, aplikatzekoa den araudiari jarraituz.
- Nekazaritza-lurreko baso-enklabeak, Autonomia Erkidegoak zehaztutako azalera minimoa dutenak.
Aurreko paragrafoetan ezarritako eskakizunak betetzen ez dituztenez gain, ondorengoak ere ez dira menditzat jotzen:
- Batik bat nekazaritzakoa den finka baten zati diren lur-eremuak, zuhaitz bakartuak edo espezie belarkarez edo sastraka-espezieez estalitako azalera txikiak dituztenak, eta larrediak eta baso-laborantzan berezkoak diren zuhaitzez nabarmen gabeturiko belardiak.
- Hirigintza-planeamenduko tresnek honela sailkatutako lur-eremuak: hirikoak, urbanizagarriak edo landa-nukleoen kategorian sartutakoak.
- Nekazaritza-ustiategi baten zati izanik, zuhaitz edo baso txiki bakartuak, plantazio linealak edo sastraka-espezieez edo espezie belarkarez estalitako azalera txikiak dituzten lur-eremuak, baldin eta berez baso-ustiategi bat osatzen ez badute.